Umut neşeyle çıkar sokağa
köşe başında bekler kader
kucaklaşırken hayal kırıklığıyla
kafasına düşer kepazelik
soluğu tükenir yolu biter…
yüzsüzce sırıtır yolsuzluk
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
evet arkadaşım ...okurken bi yazımdan bi alıntı yapmak geldi içimden...
Rengârenk boyalı ama yansımalarını sadece siyah gördüğüm insanların içinde turuncu bir alev yakıyor bedenimi. Yanıklarımla yaşamaya çalışıyorum… tebrikler kanki...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta