Öz Ol Şiiri - Onur Çoban 2

Hatıralar belirdi yine, solumun en derininde
Özlemlerim,biriktiler
ben tutumlu bir insan olmaktan usandım
Ah şu kaybetmelerim hiç mi yorulmaz hiç mi yönünü kaybetmez
Şu efkar denilen törpüm hiç mi körelmez
hep mi kısaltır solumdaki cevahirin ömrünü
vefam hep mi vurgunlara teslim olur
nerededir karşılıksız sevgi
nerededir saçıma rüzgar esse korkan kadın
mazimden kalma kabuk bağlamış yaramın altında mı
yoksa kaybettiren mesafelerin yol çizgileri mi oldular
sürekli ezilmeleri bundan mı
değişen sen misin
yoksa seni değiştiren bir neden mi var
aşk seni yıllarca bir umut beklemek mi
kapı eşiklerini,odanı,evdeki ışığı seyredip
anıları taze tutmak mı
sensiz, geçmişten bana yadigar kalan her bir noktayı sindirmek mi
seni onca yıl bekleyip sana tekrar yenilmek mi sahi sen beni ne zaman sevmiştin
sen beni ne zaman aşkla solunda yeşertmiştin
benden gideli çok oldun
ben o zaman çok yoruldum sorarsan artık gönlümün yorgun bir tarafı da yok
dermanım,yine ve yalnız ben
artık hiçbir sorum yok
öz ol