Öz geçmişim Şiiri - Yüksel Çelik

Yüksel derki beni benden sor dostum
Beni başkasından dinlemene gerek yok
Doğdum köy başında sene elli üç
Doğum günüm hatırlayıp bilen yok

Sokakta koşturup oyun oynadım
Yağmur,çamur,karı, kışı yaşadım
Küçük yaşta ilkokula başladım
O günleri benden başka biken yok

Geçti çocukluğum dağda bayırda
Evcilik oynadık kırda çayırda
Sığırda otlattım, koyun kuzuda
Sebebini benden başka bilen yok

Geçerdi günümüz kir toz içinde
Halden hale tarar idin saçında
Hoş görülmez yaptıkların suçunda
Cezasını benden başka bilen yok

Bitti ilkokulum düştüm gurbete
Hazır olamazdık her türlü derde
Baba gurbetteydi anada köyde
O yokluğu benden başka bilen yok

Pansiyonda gizli gizli ağladım
Dinleyipte soran olmazdı derdim
Allah'a sığınır dua ederdim
O günleri benden başka bilen yok

Bitti ortaokul geldik liseye
Dert yanmadım gururumdan kimseye
Üç yılımı harcamışım liseye
Çilesini benden başka bilen yok

Bitirdik liseyi iş ister gönül
Ocakta pişen aş ister gönül
Başlıyor yeniden çileli ömür
Olanları benden başka bilen yok

Sene yetmiş iki başladım işe
Gurbete gitmişim büyük şehire
Bana dar geliyor Ankara bile
O günleri benden başka bilen yok

Yaşım ondokuzdu gittim almana
Hasret kalmıştım ana vatana
Çalıştım iki yıl döndüm kıtama
O gururu benden başka bilen yok

Yirmi ay askerlik hasretle geçti
Evlenip askere gitmekte suçtu
Askerlik görevi kutsal ocaktı
Çektiğimi benden başka bilen yok

Ekmek kavgasına başladım işe
İyi tahsildi o zaman lise
Aradan uzun yıllar gelip geç tide
O yılları benden başka bilen yok

Bindokuzyüz seksende okul bitirdim
Çok da zorlandım emekte verdim
Yüksek okulu böyle bitirdim
Çektiğimi benden başka bilen yok

Emekli olunca küstük hayata
Kısa zamanda oldukda dede
Özgür oldum yıl ikibinikide
Odur budur çektiğimiz çile çok

İkibin onaltıda yazdım satıra
Benden geleceğe kalsın hatıra
Mezarım üstüne oku fatiha
Geleceği Hak dan başka bilen yok

05 Ocak 2016
Yüksel Çelik