Öz Eleştiri Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Pervanesi olmayan bir güneş olmaktansa
Güneşinde kavrulan bir pervane olmaya bak
Kimsesiz ve durağan bir dünyanın tenhalığında, yapayalnız…
El yordamıyla cehaleti büyütürken insanlık
En sessiz çığlıklarına yankı verecek bir dağ ararken
Deli ırmaklarına köprü…
Azgınlıklarını yüzüne vurmayacak her sabrın temennisi
Bir ıslık olup karışırken rüzgâra
Hal çaresi olmalı
Bu kör cehaletten kurtaracak bir kutsalı olmalı insanın
Nefsi bu kadar karmaşık kılan Rahman
İnsanı yüceltirken en yücelere…
Zavallıyken, dev aynalarında gölgelerim
Geçici heveslerin uğraşısı
Boynumu büke duran bir sadakatsizlik
Bir yeminin kefareti kadar ağırdı
Ah bilsem,
Nefsimin hangi hilesi
Beni sana bağlamaktan alıkoyardı.

Kasım 2010, Lefkoşa