Öz Eleştiri Şiiri - Yunus Akkale

Niçin eyledin de sılayı rahim
Gündüzü karanlık yere çevirdin
Akıbeti gün gelirde çok vahim
Gül açan bağları, hara çevirdin

Hor görme garibi, incitme sakın
Bin yıl değil ömür, çok kısa yakın
Özünde sevgiden çiçeği takın
Güzellikten servet, vara çevirdin.

Sunalar gezerde, gözleri ela
İnsana gelirde, kendinden bela
Sinekler boğulur, düşünce bala
Durmadan yanar, kora çevirdin.

Dün çekirdek idin, ardından nüve
Sonunda yaşlanır, kurt düşer güve
Berzahta bir âlem, yükselir göğe
İnanmaz ruhunu, nara çevirdin.

Dünya gelir geçer, güvenme boşa
Bahar geçerde, gün döner kışa
Gelmedik iş kalmaz, kul olan başa
Erir gider hayat, kara çevirdin

Elemden yüküm var, kahır çekerim
Gülleri sökerde diken ekerim
Bir dalda durmazda, her gün sekerim
Düz yoldan giderken, zora çevirdin.

Bir elem çökerde yüklen kederi
Ahirin bilmez ne bilir kaderi
Çok zahmet çekerde dışından deri
Sabır ver ki kula. nura çevirdin.

Durma toplada pılı pırtını
Karanlık kapıya daya sırtını
Hile düzen yap oyna kartını
Hayatın hepten, kumara çevirdin.

Düşünmeden atar, hayatın çöpe
Topla doldur da, biriktir küpe
Dağlara nispet boy, ölçüşür tepe
Engin ovaları, kıra çevirdin.

Yunus her işinde olsun besmele
İşlerin kolay olurda mesele
İçte kirinden arın dışın kesele
Zarardan uzakta, kara çevirdin.