Kendini yanına almadan yol alamazsın...
''İyi misin?'' sorusu, iyi olması için eyleme geçilerek olmalı...
Kendine ağladığında yüzüne, başkasına ağladığında çölüne yağarsın!...
Sevgisi bitenin meselesi de bitermiş...
Birinin size verdiği değer, kalbinizde altın değerinde olsun, çöp değil. Burada aslında kendi değerinizi de belirlemektesiniz...
Allah'ım! Sana olan umudumdandır bu huzur...
Sen şimdi beni başına taç yapsan da
Geçmişteki dikenin gelir içime batar!
Her şey zamanına aşık...
Bu kadar kaba saba insanın içindeki, ruhumun inceliğine de kırgınım...
Çiçekler, hoş geldikleri gibi, bir de hoş kalıyorlar; kuşlar, şiirler de öyle. İnsanlar da öyle olsa ya; ah!.. Kalbimi ağrıtan, ruhumu inciten insanlar...
Kayıt Tarihi : 7.3.2024 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!