Bir vatanı var mıdır insanın, hasretlik çektiği bir yurdu...
Bir davası var mıdır insanın?
Uğruna yorulduğu, yolun ahkâmına gönül verdiği... Düşüp düşüp yeniden kalktığı, yaralarından tutunup toprağa bir kez daha sarıldığı...
Bir ismi, cismi, ruhu var mıdır insanın?
Nabzını dinlerken kalbini unuttuğu, varlık sahasından usulca çekilip durulduğu, gölgesinden kaçar adım cismiyle buluştuğu, aynalarda kendini bulduğu, özünü sorduğu, cânından koptuğu bir rengi var mıdır insanın? Bir kokusu, tamamlanmayı bekleyen bir türküsü, yarım kalmış, yâr ile vuslat dileyen bir hikâyesi...
Var mıdır insanın kendi içine açılan bir kâinatı...
Anlamı nedir insanın? Âlemi, mayası, araz ve cevherleri... Renk renk letâifleri...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta