Oz Büyücüsü Şiiri - Zuhal Elif Çetin

Bir kadın,
Parçalanmıştı,
Gördüm.
Yorgun bedeni Pursaklar’da,
Kadınlığı Ören’de bir yatakta…

Gördüm;
Abanoz saçları Kadınana’da,
Ayakları Gaziosmanpaşa’da,
Kolları Ankara’da;
Tren garında…

Bir kadın,
Par–ça-lan-mış-tı!
Karnı Balçova’da
Tenis kortlarına takılmış,
Gözleri,
Işıkları Galata’da sönmüş…

Bir kadın gördüm
Parçalanmış..
Masumiyeti Karıştıran’da,
Kalbi, ciğeri de orda.

Gördüm;
O kadın,
Parça parça…
Aklı Adada..
Gururu bin parça olmuş
İzmir sokaklarında..
Bir tek özlemleri kalmış yanında..

Bir kadın,
Gördüm
Kaç parça!
Ama şimdi,
Karşımda:
‘’Korkma!
Nefes almaksa yaşamak;
Al!
Bu Egenin derinliğinden,
İşte sana ciğer!
Saatini ver,
-Tik tak tik tak-
Al sana bir kalp!
Bahçeden aldığın hortumu
Barsak yap.
Damarlar da oldu,bak!
Gövdeyi doldur samandan.
Kütükten oy,
İki kol iki bacak.
Doldur içini;
Bozcaadalı şaraptan.
Şu bilyeleri takıver,
Gözlerim olsun.
Kulaklar; kaşıktan.
Hah! bir de gül kondur,
Ağzım dilim olsun.
Parçala, köşede duran gazeteleri;
Koy, beynim olsun!
Şu süpürgeden de saçlar..
Hah oldu tamam!
Aç radyoyu,
Şöyle kürdîlihicazkâr,
Bir de türkü:
‘Kadifeden kesesi.’
Isıtsın beni.
Şarabından kan,
Saatinden kalp olsun.
Çalan müzik
Dilime nağme,
Radyodan haberler
Usum olsun! ’’

İşte!
O kadın,
Karşımda!
Par-ça-lan-mış-tı,
Gördüm..
Ama şimdi;
Her şey takma
Her şey yapma,
Ölüme inat,
Camdan gözlerde hayat,
Aşkla ısınmış bir kalp!

İşte o!
O kadın,
Karşımda!
Par-ça-lan-mış-tı,
Gördüm..

Paramparça olsa da hayat,
Bir kadın elinde,
Devam ediyordu.
Biliyorum,
Par-ça-lan-mış-tı:
O
Kadını
Gördüm:
Kar-
-Şım
-Da…