Öz Benliğinmle Şiiri - Mercan Demir

Öz Benliğimle

Susturduğum her yanımda
Bir ses vardı, içten, derinden.
Dünya ne der diye beklerken
Kendimden geçip gitmişim meğerse.

Bir gün,
Korkmadan baktım aynaya —
Maskesiz, çıplak, sahici.
Ve işte o an başladı bahar içimde.

Kendi sözümle konuştum,
Kendi yolumda yürüdüm,
Kimseye benzemek zorunda olmadan,
Sadece kendim olarak —
Ve dünya daha güzel geldi gözüme.

Çünkü insan,
Kendi öz benliğini yaşadığında
Değil mi ki her şey yeniden doğar?

Mercan Demir
8.10.25