Öz Ata Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

ve yaşarken, ölmeden önce ölenler
diri diri, cap canlı o toprağa girenler
uğruna öleceğin kavga, umut yoksa
yaşanacak bir vatan, selam verecek
tek vatandaş yoktur, kanar o günler

ve sümerli öğretmen şair ludingirra mektubu başa
alınlarına kanıyla taş mektup yazanlar-saymalı taşa
kurgan gömüte-kayalara, ata nesli mirasını çizenler
uzak asya’dan anadolu’ya uzanan damgaların göçü
suyla gelen medeniyet karızlar, dağların kuytularını
su başını yurt yutan, semada semah dönen kamlar
bacasında hep duman tüten, o yörük obaları vatan
göbeklitepe sırrı; şu şifalı kam ağacı, güneşi yutan

ah şu yasaklar! kültür hafızamızı yok sayanlar, uykuya yat
zengin anadolu mirası üzerine ölü toprağı serpenlere inat
yaşanası yaşamın, ruhu gerçeklik; aşkta senlik benlik yok
suyun-toprağın bin çiçekli çığlığı; sebil hayat-özgür sanat

anadolu vatan, yüce dağ başına yağan kar
kaynağına akan fırat, kızıl ve yeşil ırmaklar
seherde günü öpen kutsal toprak, bize dar
kazdağı’dan ay, mars ve uzaya yolculuk var
evren bize dar, her yer sınırsız-sonsuz diyar

o gümrüksüz doğu-batı, ne kuzey, ne güney
o dünya çocukları şöleni, he heyde, hey hey!
sevgiyi sebil eyler; aşka, suya, toprağa, göğe
özgürlük türküsü yakan diller-çığlık çığlığa, ey!
korkma-sönmez-susmaz bu türkü, söz ile ney!..

dursun özden