Hayat bundan ibaret değil diyenler,
Hayattan ölümsüzlük bekleyenler,
Hayatı kaybeden kaybetmiştir efendiler,
Hayata ne verdinizde, medet istersiniz.
Önemli olan ‘O’ anı yaşamaktır.
Sevgiyi de sorgulamak gerektir,
Sevdayı anlayarak, yaşamaktır.
Aciziyetimizi idrak etmektir.
Kaza dediğimiz, kaderimizdir.
Tecellisi kazanında kaderidir,
Kazamız payımızı aramaktır,
Nerede hesabımız kitabımız?
Bulaşmadığımız tencere tava,
Yıkanmadığımız banyo hamam,
Ortalıkta kalmadı sağlam oda,
Temizlenmedik, tövbe de etmedik.
Çok aradılar, nerede leşler,
Tahrif edip, orada pislik demişler,
Doğru değil, Yalan değişende söyler,
Şafak söktü, hakikat doğdu eynel nefer.
İnsanlar birlik olduğunda,
Tadından geçilmez aslında.
Tefrika girince can yurduna,
Şeytan at oynatır nefis atında.
Sevgi ve paylaşmanın büyüsü,
Üzülmek sevinmek, mutluluk neşe,
Yaşam bunun üzerine kurulu telaşe.
Ne kara, ne beyaz, günah seviyoruz,
Hak razı değil, zulüm paylaşıyoruz.
23.01.2012 İkitelli/İstanbul
Mustafa Mesut DurmuşKayıt Tarihi : 30.1.2012 10:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!