Öz Şiiri - Mustafa Ergun

bir bulut belirdi gözlerimde
ardından yağmur başladı
kayıp gitti ellerin ellerimden
suda sabun gibi
mum gibi eridin
gittin

yerde yeşeren otlar vardı

sen giderken
tersanelerde yeni işçiler ölüyordu
maden işçileri göçük altında kalıyordu
trafik kazaları bir sürü can alıyordu yine
ordu'da fındık işçilerini taşıyan traktör devriliyordu
istanbul'da birinin cesedi bulunuyordu çöp konteynırında
ve dağlar dumanlıydı ama alacasına duman

bir yara açıldı şuramda kocaman
tütün bastım

kalktım
vurdum kendimi neon ışıklı caddelere
uzun uzak yollara

asfaltta tekerleklerin iğrenç sesleri

işin aslı
dünya haketmiyor toprağında yürüdüklerimizi
ayak izlerimizi
biz temiziz ve kirli bu dünya

bir şeylere küfrediyorum hep
yanlış giden bir şeylere
ne yanımdan geçip giden arabalara
ne sana sevgilim
sen kalın
kadim bir kitap gibi
aydınlık ve güzelsin
yeşeren otların özündesin
özümdesin
özüm sen