Öz Şiiri - Gürcan Talay

niceden geçti zaruret
niceden koptu ölüm

bir bakışa yaktık konaklarımızı
ince ince taşlarla sorulduk

nicelere kalktı ayaklar toprağa
nicelere kırdı kalemi kelam

seçildik inceden inceye
yakınken anlak
öz en uzak

duraklarımıza kapadık yollarımızı
kış olmadan üşüttük serçeyi
yaşlı çınarın gövdesinde adımız
kuş konmadan eğildi

gidişlerimiz dönüşlerimizden çok
kaldığımız her yer vuslat

kime yakınken olduk
en kendine uzak

lakin savrulmazdı değirmen
olmadan bir çuval buğday

bizdik olmadık güçlüklere
narin kılıçlar sallayan
en kahramanından

nicelerine sorduk aşkı
hiç tabir olunamadan

nicelerine sorduk ölümü
bilinmezken dönüş olmadan

aslında
yazıldığımız ocaklarda
yandığımız közler kadar kuraktık

“ellerim geliyor sonra aklıma
ve kara birkaç kibrit çöpü gibi düşüyorlar ayaklarınıza”

Gülcan Talay