Öz Şiiri - Muhammed Fatih Doğan

Kara dumanlar vardır, her bir sevdânın özünde.
Gördüğüm rüyâlar; kâbuslarımdır benim.
Bir demet mutluluk da görsen gözünde,
Boşver bu rüyâdır, aldırma derim.

Sabaha varmaz gördüğün âhu periler.
Sen yine beyaz sayfalarda, temiz şiirlerde kalırsın.
Onlar güneşte kalmış buzdan kalpler gibi erirler.
Sen aşk yerine onyedi yaşın geçmiş acılarını alırsın.

Hedefini şaşmış bir ok gibi beklersin belki de sevdâyı.
Benim sevdâm, bitmeyen kavgamdır özünde.
Kurumuş düşler, yükseltemez uyuduğun karanlık odayı.
Bunca ölü toprağı varken göğsünde.

Sıcak yastığında umutlar ve duâlar yanında,
Karanlık ve puslu kâbuslar, tatlı rüyâların yerini alır.
Karabasan gecelerden, sevinçli sabahlara uyandığında,
Kaçış sokaklarında, anlamsız, bir minik sevdâ kalır.

(Tekirdağ - 27.05.2003)