Oyy ki Oyy Şiiri - Şenol Şener

Sığmaz oldu başım, baba yurduna
Kendimi yabancı, sanıyorum oyy
Çok yordum kafamı, elin derdine
Her yüze gülene, kanıyorum oyy

Maziye baktım da, neler etmişim
Gel diyen herkese, koşup gitmişim
Kendimi kim için, nar'a atmışım
Köz köz oldu yürek, yanıyorum oyy

Metreyi bilmedim, tanımam okka
Yarene yoldaşa, tutmadım dakka
Hüznüme gamıma, kalbimdir hokka
Kalemi acıya, banıyorum oyy

Sırtutmaz haldaşım, düştü telaşa
Hasımlar ardımdan, yaptı dalaşa
Benzini bırakan, koştu talaşa
Küllene küllene, sönüyorum oyy

Yanlarında oldum, manevi maddi
Demekki lütufta, aşmışım haddi
Kimi nankör oldu, kimi teaddi
Şimdi saflığımı, kınıyorum oyy

Samimi zannedip, sırrımı verdim
Fazilet yerine, hasetlik gördüm
Bitecek sanarken, çoğaldı derdim
Şimdi de susmayı, deniyorum oyy

Tükendi sermayem, bitti kıymetim
Kötüye sayıldı, iyi niyetim
Ne dermanım kaldı, ne de kudretim
Yitirdim aklımı, bunuyorum oyy

Sözerîyim derken, tükendi sözüm
Dağıldı kovanım, bal vermez özüm
Her gece pınara, dönüyor gözüm
Derdimi sizlere, sunuyorum oyy
Ağustos ayında, donuyorum oyy