Oyy Ben Ölem Şiiri - Behçet Akbaş

oyyy ben ölem
kara yazgım
kara bulutlarla çökmüş üstüme
çökmuş gözlerim
dalıp gittiğim boşluğun derinlerinde
üşüyorum
korkudan uzak
atalarımın merhametini saklıyorum
bedenimin titrekliğinde...

oyy ben ölem
tanıdık bana bu sürgün
bu göç bu savaş
daha dün gibi
köyümün yakılışı gözlerimin önünde
bacı-gardaş
aç-susuz-perişan
bilmediğim bu diyara gelende...

oyy ben ölem
dönerdi feleğin çarkı gibi
tozu-dumana katardı
toprak renkli topacım
ipinde özgürlüğe düşende
bir ben dönemedim
ana kokulu evime
ilmikleri boynumda kaldı
itin çakalın sehpasında
mahkumluğa düşende...

oyy ben ölem
düş(t) ümde gördum seni
karanlık bir zindanın köşesinde
öyle garip
öyle hayata yaya kalmıştın
yürüdün yorgun biçare
belirdi azrail gözlerinde
öyle candan yürekten
kollarını boynuma doladığında..

oyy ben ölem
kör talih
murdar eylemiş bahtımı
yazmış yaşayacağımı önceden
taşırken insanlığın ruhunu sırtımda
umut ile,bilmeden,
taşırken bedenimle kendi çölüme...