Oyunumuz Şiiri - Aydan Kalpakcı

I
Beraber Başladık
Ta İlk Anda Zordu Bu
Bir Gerçeği Paylaşmak

Kirli Değildi Oyunumuz
Maskesizdik
Hilelere Yer Yok..
Yaşadığımız O En Duru

Apayrıydık Biz Ama,
Dağınık Değildi Sevgimiz
Her Anımız Sonsuz
Dostluğumuz Dosdoğru..

Soluksuz Yaşadık Birbirimizi
Öylece Sarıldık,
Sımsıkı

En Başta Yelken Açtık Dostluğa
Sevgiydi Rotamız
Biz İlerledik Daima

Bir Yemindik Artık
Özü Dostluk Olan
Tohumumuzu Dağıttık
Yağmurlu Bir Günde Toprağa

Bitimsizdik Artık..
Günler Aylar Kenetledi
Tek Parça Olduk

Eşsiz Bir Anlamdık
Çarpan Yüreğimizde
Dostluğun Sırrını Keşfedip
Uzun Uzuna Yaşayıp
Doyamadık Aynı Sahneye

Masumiyetimiz Belliydi
Sevgimizdeki İncelikten
Yüzümüzde Hep Tebessüm
Yüreğimizde Biz Vardı

Zaman Bile Yarışamazdı
Bu Oyun Bizimdi..

II
Anlam Veremedik Aniden
Faydasız Kaldı Haykırışlarımız
Tüm Karanlığıyla Geldi
Hak Edilmemiş Hüzün
Meçhule Sürükledi..

Aciz Kalıp Acılara
İlk Defa Parçalandık
Kuytu Köşelerde Artık Yalnızdık
Sesimiz Titrek
Matemimiz En Büyük

Siliktik Tek Başımızayken..
Kıyıyorlardı Bize
Hiç Acımadan
Bilen Yoktu Bunu
Ağlayışlarımız Hırslıydı

Üşüyorduk Uzakken
Buram Buram Özlerken
Yorgun Düştük
Bocaladık Tekken
Muhtaçtık Birbirimize
Kayıptık Şehirlerde

Derinden Susuyorduk
Hıçkırıklarımız Sessiz..
Zorluyordu Uzaklar Bizi
Burkuyordu Sevgimizi

Tasalarımız Çıkmazdaydı
Alışamazdık Bu Ayrılığa
Bildiğimiz Rıhtım Yalnız
Hayallerimiz Öksüz Kalmıştı

Bedelimiz Yalnızca Dostluğumuzdu
Sürgün Olan Biz..

Yıllar Buluşturmadı
İstemedi Kavuşmamızı
Zamana Yine Yenilmedik
Umutlardı Her Daim Yaşattığımız
Ağlatan Yalnızlığımız

En Başta Adını Koymuştuk
Rollerini Paylaştığımız Bu Oyuna
Ne Olursa Olsun
Biz Edebi Dosttuk!