Oyunlar Şiiri - Serhat Güngör

ve bir kaç adım sonra ne yapacağımı neye susacağımı yine tahmin edemiyorum,
her sana gelişlerim de bir mutluluk hissediyorsam
bin korku ile senli yaşamalarıma alıştırmaya çalışıyorum kendimi
karanlık bir rüzgar var şu an, ya seni bana getiriyor
ya seni bana bitiriyor.
anlam veremiyorum, bir aşkı aşkçasına yaşamak neden bukadar zor
varoş kentlerin bir kaç demin de yuvarlanmış gidiyorum
ağzım da sigaram
cebim de üç beş lira sana gelmek için ayırdığım yol param.

ufak korkularımı yenmeye başladım
kocaman bir kadın görmeye başladım artık ufukta
ve ben sana koşuyorum
koştukça gözlerimin önünde almış başını gitmiş bir sen görmek umrum da değil artık
gözlerimin içinde küçüklükten kalma bir sahtecilik var
hepsini satamıyorum insan pazarların da
mutlu gözüken ben, herşeye gülen ben,
oyunlar oyunlar oyunlar...
sıkılmadan usanmadan yaşlanana dek oynanacak oyunlar

oyun oynayacak demlerimi akşam masalarım da bıraktım ben
saf ayağına yatan insanları üç kuruşluk bedenlere çoktan sattım ben
hiçbirşey olmamış gibi davranışları erkekliğime gömdüm ben
senin aldığın bir nefese bile zarar gelmesini istemez iken,
sen binlerce nefesi bana hissetirmeden aldın, seni sevmek
sana dokunmak seni öpmek seni koklamak değil!
seni sevmek sana seni sevdiğimi hissetirmek hiç ama hiç değil.
hep unuttuğun birşeyler var, hep dilediğin özürler gibi,
akşamlarımı çok zor atlatıyorum,
nefes alamadığım karanlığımda kahkahalar içinde gülerken seni sadece güldürüyorum
benden daha şereflisinimi bulacaksın

bugün yine aynı soruyu onlarca kişiden duydum
neyin var senin ¿
bir elimi aynanın karşına koydum ve yüzüme baktım
sordum
neyim var benim?