Oyundu dünya Şiiri - Sevinc Arzulu

Evvel-evvel özün sakit aparar,
Sanarsan quzudu,qoyundu dünya.
Birden coşar,ele tufan qoparar,
Görüb bilersen ki oyundu dünya.

Gah hamını dost ve mehriban eyler,
Ömrünü xoş,günün firavan eyler.
Gah da görersen ki nahaq qan eyler,
Yaşıl paltarını soyundu dünya.

Nəğme deyer,şenlik eder ellerin,
Daha coşmaz,sakit axar sellerin.
Çiçək açar ağacların,güllerin
Sevin,bu gün senin toyundu,dünya.

Senin olsun bu sevgiler,alqışlar.
Qulağımız eşitmesin qarğışlar.
Toqquşdu buludlar,yağdı yağışlar,
Tertəmiz çimerek yuyundu dünya.

Igidler tanınar merd işleriyle,
Qocalar yaşayar verdişleriyle.
Özünün narahat gerdişleriyle,
Körpe uşaq kimi öyündü dünya.

Yarpaqlanıb yaşıl-yaşıl budaqlar,
Tebessümle gülümseyir dodaqlar.
Dağdan axan gur çeşmeler,bulaqlar
En gözel,en temiz suyundu,dünya.

Sevinc deyer işıq saça bilmezsen,
Qismetinden uzaq qaça bilmezsen.
Ne qeder elleşsen aça bilmezsen,
Başdan ayağadek düyündü dünya.