Oyuncuların Oyunu Şiiri - İsa Yazıcı

Karanlığa düştüğünde
Bulamazsın kendini,
Zannettrilindi; anlasanın anlasalığı.
Şimdi ne olacak?
Bekle biraz.
Biri olur mu?
İşte al sana
Bütün insanlığıyla
Düşündüğünde dalar.
Baksana geçenlere
Durakta durduğunda
Kim ilk görünen?
Zaten yaşam
Otobüse binerken.
Vurulursun bir yerinden
Akla sığmaz, elleme
Yüzüne vurma!
Gün var;
Sen olursun
Sen istemesen de...
Dünyaya açılır
Bir pencere,
Rüzgar perdeyi havalandırır.
Ona da öyle
Sesinin kısıldığını söyleme!