yoktun yokluğumun içinde...
ve ben kayıp bir şehrin küçüğüydüm...
oyuncaklarım yoktu benim gökkuşağı renginde...
siyah bir kalp taşıyordum, kanım donuktu benim...
ruhum savaş ortasında kalmış bir esirdi,
... gözlerin esir alandı yüreğimi....
ve ben sevda sokaklarında,
gizli gizli dolaşırken rastladım hüznüme,
ve hüzün ilk defa bu kadar güzel gitti gözlerimin rengine,
çünkü sen yoktun..!
bilirsin sen olmayınca siyaha bürünürüm...
ellerim siyah, gözlerim siyah, benliğim siyah...
oysa daha çok küçüktüm..!
siyah dışında bütün renkleri öğretmeliydin...
ve sensizliğe nasıl dayanabileceğimi....
beni kollarında büyütmeliydin yokluğunla sınamadan önce!
Kayıt Tarihi : 4.3.2012 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı, meşru, makul, fıtri ve baki muhabbetler dilerim.
öyle çok değil, bir-iki sözcük.
tebrikle...
TÜM YORUMLAR (2)