Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
arpa beklemeye giderken götürdüğüm
koltuk sapanınıyla da
taş atmayı beceremezdim
fırıldak çevirsem, kamışından düşürürdüm
haşhaş sapından yaptığım kağnının da
tekerleğini uyduramadığımdan,
kırık, yamuk, tekkanat sürüyerek götürürdüm
aynı yerden gide gele belirginleşen
kendi yolumdan ....Siz ne kadar şanslısınız hocam..mekanik bir dünyasnız olmamış hiç..alın terine avuçlarınıza bulaştırıp dünya kurmuşsunuz tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta