Oyuncak Savaşı Şiiri - Pınar Karasakal

OYUNCAK SAVAŞI

bir çocuk büyüyor gazze’de
kırılan oyuncaklarının yerine ;
avucunda savaştan siyah küller…

bir çocuk korkuyor gazze’de
bombalarla titreyen duvarlardan ;
açlığını unutarak…
“annemin takamadığı bilezik parçalandı! ” diye ;
bağırıyor ; “ israilliler niye bunu yapıyor ? ! “
“bunu bize niye yapıyorlar ! niye ? “

bir çocuk uyanıyor gazze’de
sabah bahar yerine zulüm,
sokaklar oyun yerine ölüm,
evleri huzur yerine çığlık kokuyor.
bağırıyor ;
“gelsin israilliler giysilerimi, her yeri koklasın;
gaz kokuyor! ”

bir çocuk koşuyor gazze’de
arkadaşını arıyor ; “nerede? ”
“yoksa oyun mu oynuyor bensiz cennette? ”

bir çocuk ölüyor gazze’de!
büyükler niçin savaşır, bombalar bilmeden!
nefreti görüp sevgiyi hissedemeden!
kalbi titreyen duvarlarla çarpıyorken ;
aşka , hayata , dünyaya dokunamadan;
bir çocuk ölüyor gazze’de;
ölümü haketmediğini bilmeden !