Oyuncak Kutum Şiiri - Hatem Çetinkaya

Sen benim oyuncak kutumdun,
içimdeki çocuğu uyandıran,
bir bulutun üstünde yürüdün,
ama ayak izlerin karla örtüldü...

Seninle büyüdüm,
ama oyuncak ayılarım,
hep senin gidişine ağladı,
ve ben,
bir kum saati gibi boşaldım.

Sen benim yasaklı bahçemdin,
her dokunuşunda çiçekler açan,
ama şimdi,
her hatırlayışımda,
bir kelebek kanadı kırılıyor içimde.

Beni benden aldın,
ve her şeyde sen varsın,
hala seni seviyorum,
ama seni unutmamak için,
her gece bir masal anlatıyorum kendime.