Oyuncak kanaması Şiiri - Via Vigilandum

ben seni ölürkende seviyorum dedi adam
savaşın ortasında,gözlerim,gebe bırakırken gözlerini
bir silahın namlusundan çıkarken sancıyla mermi
ve son nefesini verirken çocuk....oyuncağının kanaması gelmişti,
çocuk parkları,asgari ücretin hükmü altında verirken nefesini
suni teneffüs saatlerinde,beyin hücreleri,kendini deneysel bir bilimsel çabaya kurban verdiler.
ve sokaklarda akrep krallar dolaşıyordu umarsızca
her iktidarsız iktidarın,kuklası olduğunu bilmeyecek kadar
kendinsiz,sensiz,sizsiz,çocuksuz
ve sana aşkım savaşın bittiği yere kadar
savaşın rahmi doğurgan ve kanlı
barışın,kürtaj edildiği,gizli yeraltı mezarlığına kadar
bitkilerin fotosentez telaşındayız
ormanların rahmi yanarken yapay ateşin pamuk şekeriyle
kadın,ilkel yaşamın sancılarına gebe
adam,metropol bir yalnızlığın memeuçlarında
sahnesiz tiyatro salonunda
via vigilandum