Oyuncak Evi Şiiri - Ayşe Uçar

parelel evrenler varsa
parelel ruhlarda olabilirliği yüksek ismail
aynı yeryüzünün aynı zamanlarında yaşarken
ayrı kulvarlarda koşmak nasıl bişi
aklımı kurcalıyor inan ki

düşünceler
aklında kılıç kalkan oyunu oynarken
hangi durakta durup duraksıyorsun kim bilir
eski masalların önsözünden geçiyor mu hiç çıplak ayakların
hatırladın mı hangi oyuncak evinin içinde unuttun beni
çürümüş kelimelerin kırık basamaklarından
trabzanlara tutuna tutuna zor çıkıyorum
hikayenin tepe noktasına

boyası dökülmüş tavanların arsızlığına benziyor
anılar hep bir yerlere saçılmış
toz toprak içinde

niye durup dururken aklıma uğruyorsun ki
işin gücün yok mu senin ya da çoluk çocuğun
aramızdaki köprülerden çok sular akıp gitti
desem de
senin de arada bir kulağın çınlıyor mu hiç
şu anda hangi şarkıda kendimi yolup yolup
parçalıyorum bilebilir misin

ve hangi şarkıda rastlaşıyoruz kim bilir
salya sümük

birlikte koşturduğumuz
o çiçekli patikaların koynundan uçurduğumuz
uç uç böceklerinin kanatlanışlarına benziyor
hayatlarımız

farklı enlemlerin farklı boylamlarına uçup gittik de
kara gecelerin iki yabancı yıldızı olduk ismail
hedefine ulaşamamış serseri mayınlar gibi
dolaşıp duruyoruz
hiçliğin
içinde

hayat ne tuhaf ismail
trajik bir şekilde oynadığımız filmin baş kahramanlarıyken
beceriksiz acemi figüranları olduk

parelel evrenlerin
parelel ruhları yok -kanma ismail
neyse buralara bahar geldi nisan yağmurlarıyla
avucumda yine kırmızı renkli siyah benekli
tombul bir uç uç böceği
sevimli mi sevimli

kırık dökük bir oyuncak evinde gözlerim yolda
gözlerin yolda olsun ismail

270402024
20:11