Oyuncağım Kayıp Şiiri - Mihrican Karaca

Üzülürüm ki
Halden dertten anlamayanların,
Zalimlerin ellerine düştün diye.
Al yanakların şimdi,
Solgun bir güle benzedi diye.
Öyle hayat doluydun ki
Rüzgar esse seni kıskanırdı.
Benim kırılmayan,bana karşı gelmeyenim.
Arkadaşım sırdaşım
Sen ki benim,benim oyuncağımdın.
Şimdi sende yoksun
Yapa yalnızım...
Elimden alındı oyuncağım
İşte ben o yüzden
Her gece böyle çaresiz özlemle ağlarım.
Nerdesin?
Nerdesin bir hses ver bana
Kucak aç ablana.

Kulaklarımda çınlıyor şimdi
Söylediğin şarkılar türküler.
Kömür karası gözlerin aklımda.
Bakışlar bir ok gibi
Hani derdin ya bana
-Abla ben sensiz bu evde ne yaparım diye...

Sonra ayrıldım bende evden,
Düştüm gurbet ellerine.
Anlayacağın
Kör yabanlara.
hatta bir el adamına
Acı ocağına.
Kendimden bile çok düşündüm seni
Bensiz o evde ne yaparsın diye.
Tam bir sene sonra duydum ki
Bir temmuz,öğle vakti
Adamın biri tutmuş ellerinden
Zorla seni,kaçırmışlar anamın gözleri önünde.
Gözyaşları fayda etmemiş anamın.
Elleri kolları bağlıyken canımın
Çaresiz baka kalmış arkandan.
Sende kalırken gözleri
Uçuklamış dudakları korkudan.

Bense burda yaban elde çıldırdım,
Duyduğumda başına gelenleri.
Üzüldüm kahroldum
Ama beddua veremedim bir türlü.
Seviyordun belliydi
Sonra duydum hamileymişsin
Daha sonrada doğum haberini.
Hep dualar ettim,mutlu olun diye.
Özleminle hasretinle
Yüzün gülsün diye.

Ama son haberin iyi gelmedi bana
Çocuğunuda alıp omzuna
Çekip gitmişsin
Gideken lanetler etmişsin
Sitemleri yollara dizmişsin.
Söylesene bana,
İstersen fısılda kulağıma,
Nerdesin?

Ne zamandır haber yok senden
Ne mezarından,ne dirinden.
Yanağında solgun güller döküldümü?
Dallarını kırıp böldümü?
Hani derdin ya hep,
-Ben sensiz bu evde ne yaparım,diye
Şimdi sen söyle
-Ben sensiz ne yaparım be ellerde?