ben sana inanmıyorum havlayadur göğsümde nefis
sıkıca tutuyorum yumruğumu düşmesin yere; böyle iyi
şahlar piyonları yesin, kediler fareleri yesin
fare dedim de sahi kavalcı değilim, bezirgân değilim
ben ney üflerim ezelin ve ebedin bahçeleri mesnevîleşir.
dünya şahların piyonları yediği bir oyunmuş
şaşı bakanların d
..........
..........
Kayıt Tarihi : 16.10.2012 02:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gün'e gelen bu güzel şiirle beraber...
Bayramınızı en içten dileklerimle tebrik eder; siz, aileniz ve milletimiz için hayırlara vesile olmasını dilerim.
Günün Şiiri Editörü
Güzel bir şiir çözümledikçe anlamlarının değeri artıyor kelimelerin öz eleştirisi bile güzel.
Rilke “Ağır Saat”te dünyada olup biten her şeyden sorumlu tutuyordu kendini. A.E.Başaran ise bu derin sorumluluğu bize bir sis perdesi ardından gösteriyor. Aynı zamanda sıkı bir çağ eleştirisi yapıyor. Şiirin hangi dizelerine girseniz dolu, dopdolu… Sorguluyor, şikâyetini anlatıyor bize, yanıt arıyor ve eleştiriyor. Şair duruşunu çok sevdim. Şiirinde İsmet Özel etkileri görmedim değil fakat kendi tarzını, kendiliğini oluşturabilmiş başarılı bir kalem…
Bir tarihte yaptığım bir çalışma armağan olsun bu değerli şaire. Ben çocuklara seslenmiştim, o ise kendi “havlayan” nefsiyle konuşmuş. Sonuçta değişen bir şey yok. Hepsi aynı kapıya çıkıyor. Hepsi Novus Ordo Seclorum’a karşı bir duruşun ifadesi, haklı bir isyanın dile getirilişi…
...Yeni Dünya Düzeni (Novus Ordo Seclorum) ...
Whitman’ın kuzu postunda kükreyen kurt
takdis ediyor sübyan ağıtlarını /
post-modern çağın
yalancı mezelerle donatılmış,
işkence zanlısı sofralarında
bin izzetle ağırlanıyor /
doğrulanıyor Huntington savaşları…
karşıtını şehvetle sağıyor
“novus ordo seclorum” /
zamansız kederler çatıyor
güvensizliğimde yapay teoriler /
kulpu çatlak küp gibi devrilirken
kalesi kadim uygarlıklar /
farkındalığım ağlıyor,
ağlıyor insan yanım…
geleceğe kurulmuş
adaletsiz bir masa bu! /
yara derin kozmopolit yüreğim ah! /
iç benlerim çok uluslu şirketleri işaret ediyor /
boğuyor kalleşliği kahpe entrikanın…
yırtılıyor suratlar /
dökülüyor şiddete derin tesirli /
kan revan içinde ürkmüş /
eski bir dost yeryüzü şimdi…
hangi dilimle gülümseyeceğim ona /
hangi yangından kalmış dudaklarla… /
utanıyorum çocuk!
(11 Ağustos 2005)
(Naime Erlaçin - 'ŞİKÂYETNAME', Hayal Yay. Temmuz 2010, Sayfa 72)
TÜM YORUMLAR (8)