Kendimi,
Sanki bir oyunun içindeyim gibi hissediyorum..
Bombalar atıyorlar,
Ben koşuyorum ve mayınlar patlıyor ayagımın dibinde..
Bir saniyede düşünüyor, öyle karar veriyorum..
Sonradan görüyorum ne yaptığımı.
Çok yükseklerden düşüyor,
ama kalkıyorum hep,
Kulelerden dönüşlü taklalar falan atıyorum.
Birileri ölüyor yanımda ve ben umursamıyorum bile.
Jöleleri patlatıyorum ama şeker tadı gelmiyor dudağıma.
Kafayla top kurtarıyorum.. bu nasıl olur?
Köyde iş yaptırıyorlar bana, tavuk, marul besliyorum.
İnekler süt veriyor gerisini sen düşün.
Aynı böyle aslında hayat dediğin..
Birileri hasta diye geliyor hanesine..
masada kalır diye yorum yapıyorlar.
Bunun neresi gerçek.
Kalp atışın yükseliyor, nefes alamıyorsun. Kanser diye bi isim takıyorlar,
Söyleyecek söz bulamıyorsun.
Acı çekerek ölmeyi düşün.
Bunu izleyebilmeyi düşün.
sevginin kıvılcımı bile ağır gelir diyosun, yanında o yokken.
Ne zaman o'nu düşünsen gözlerin dalıyor uzaklara. Bi agresif oluyorsun. Ses tonun yükseliyor anlayamıyorsun.
Yığınla soru işareti vardı hayatın kendisinde, gülüşü, bakışı, nefes nefes kalışı, uzaklara dalışı.. oyunlar bile hayata benzetilmişti..
25/07/2016
Strong BlueKayıt Tarihi : 23.9.2020 23:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!