Oyun Değil Şiiri - Üzeyir Aydın

Oyun Değil
Kırıldı kalbin bilirim senin
Ağlatmasın derler ağlatırlar
Suya susamış fidan gibisin
Sevdim deyip yürek dağlatırlar

Ben sevdim seni sevdamı bilsen
Yüreğime çekilmezi versen
Bir elim bile vermedim dersen
Yaşamaksa bu benim ki görsen

Yüreğimde yangın bakmadılar
Sevdim dedim de takmadılar
Ağla dediler ağlatmadılar
Yaşamadım ki yaşatmadılar

Bende insanım kırıldı kalbim
Benim de sevdam senin yüreğin
Beni sevmesen senden dileğim
Ölmeden bir kez yüzün göreyim

Yine gece yıldızlar yok olmuş
Anladım sende yeni aşk doğmuş
Dertli kalp senin derdinle dolmuş
Acılar veren insafsız bulmuş

Sevdalı gözlerin kime çakar
Bu sevdaysa seni beni yakar
Gözlerim senin resmine bakar
Bedenim ayakta yürek akar

Gün doğmuş deseler de neyime
Sevdan akıyor da yüreğime
Sevdalanmakmış benim neyime
Derman yok yaralı yüreğime

Benim sevdam sanma ki yalandır
Oyun değil sahnede kalandır
Kıymet bilmeyenin yalanıdır
Gerçek sevdam bende kalandır

Atıldım atılacaktım bilmedim
Sevdayı kara defterden sildim
Sözde beyaz sayfalara geldim
Olmayan gözlerine kilitlendim

Ben seninle olmadım sensizde
Takılıp kalıyorum bir yerde
Yorgun, umuttan yoksun şekilde
Terk edilmişliğin adı üzerimde

Beni seversin sandım sevmedin
Gün gün sana bağlandım bilmedin
Dertliyim bu kalp bil senin derdin
Sana sevdamı verdim ne verdin

Yazdıklarımla avunur oldum
Senin aşkını kenara koydum
Sanma ben bu sevdadan soğudum
Ben sevdamı gözlerin de buldum

Beni yağmur olup yağar sanma
Ben bulut oldum güneşten yanma
Seni sevdim başkasına kanma
Dileğim kandırılmış uyanma

Cebirin Defteri; 06,Temmuz,2010; Altıntaş