Oyun / Bozan Şiiri - Metin Yaltı

(İSTANBUL'DA HER GÜN)

Yer; sokakta değil parkta…
Üstüne üstlük
En yoğun trafikte
Oynanmakta.
Seyircisi umarsız
Oyuncuları çocuk…
Süre; çözülünceye kadar trafik
Yalnızca setler eşit
Her aralık, kırmızı, yeşil ışık
Oyun başlıyor, yoğunlaşınca trafik.
Gücü yeten yetene
Oyun kuralsız.

Küçük mü küçük
Beş bilemedin altı olacak yaşı.
Kaç gün olmuş
Kim bilir?
Tarak değmemiş saçı
Birbirine karışmış birazı
Alnına yapışmış diğer azı.
Yetmese de gizlemeye
Yırtık bir peçe gibi,
Kapatmış güzel yüzü
Kir ve pislik

Okşamakta başını
karanlığın bakışlarındaki hüzün
Benzi biraz solgun
Onurunu gizlemekten değilse
Üşümesinden olacak
Sıkışmış arasına başı, omuzlarının

Elinde
Birkaç paket kâğıt mendil
Alırmısın? Bakışları soruyor
Burnu akmış dudağına
Toplayıp diliyle
İçine çekiyor.

Elini uzatıyor, suskun,
Alsam kirlenecek elim
Almazsam
Bakışlarında ezileceğim.

Ben vicdanımla
O gururuyla cebelleşmekteyiz.
Bir limuzin giriyor aramıza
Sesleniyor şoför
—Çekil kenara pislik!

Farlar selektör yapıyor
Dizi, dizi kornalar
İnadına yanıyor kırmızı ışık.

Metin Yaltı. 2005–10–09
İstanbul’da her gün.
Deli Mavi sevdalar gurubu etkinliği için yazılmıştır