Oyun Bozan Şiiri - Rubil Demir

Oyun Bozan
Oyun kuran senarist, öyküyü kendi yazar.
Sahne alır hem gıcık, hem artist, oyun bozan.
Hep kendini beğenir, bozguncu oyun bozan.

Hiç kimseyi dinlemez, bir anda bağlar kopar.
Hükmünü kendi verir, yargısız infaz yapar.
Kuralları çiğneyen, şımarık oyun bozan.

Gözlükler kafa üstü, yan kolunda çantası,
Hanım ağa geliyor, Toyota arabası.
Geç yeşilde, kırmızı ışıkta, oyun bozan.

Nerde duracak, nerde yön değiştirir, haşa
Bilinmez, acı katar ballı ekmeğe aşa.
Yedirdiği ekmeği kusturur, oyun bozan.

Senin Dediğin; gözüm karardı mı silerim.
Kılıç sırtı gibiyim, geldi mi hey heylerim.
Çizerim geçmişini, mazini, oyun bozan.

Bak; içini okurum, tanırım yürüşünden.
Seni anlarım, üstü kapalı gülüşünden.
İstersen kur mahkeme, adil ol oyun bozan.

Güvenme kuvvetine, gençliğine yaşına.
Kilo milo dinlemem, bakmam gözün yaşına.
Doğru oyna oyunu, dürüst ol, oyun bozan.