Ne zaman kaçmak istesem kendimden
Yine kendime yakalanıyorum..
Gitmek, hep bir hayal gibi dursa da
Gittiğim hiç bir yerde de duramıyorum aslında...
Bu telaşlı koşuşturmalar..
Sessizliği bölen sebebsiz darbeler ve kim vurduya gitmeler..
Hayat, bir yap boz gibi en iyisini yapmak isteyenin üzerine kalıyor..
Ve sanki bozanlar giderek çoğalıyor..
İstanbul, 26 Ocak 2009
Oktay PurhanKayıt Tarihi : 28.5.2010 23:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!