Oyun Bitti Şiiri - Zekeriyya Bican

OYUN BİTTİ

Şu tükenen yıllarda,
Kaç mevsim, kaç bahar gelip geçti?
Yıllar kovaladı birbirini, ve beni...
Bir sonbahar yaprağı gibi çaresiz,
Kattı rüzgârına sürüttü, yerlere vurdu beni.
Her mevsim ayrı bir darbeyle sarsıldım,
Değişmedin, hayalimde sen hep öyle kaldın.
İlk gençlik çağında, katıksız güzelliğinle,
Öyle güzel, öyle tabii...
Sanmayasın ki, ben de öyle kaldım.
Zaman inadında haklı çıktı, ben kaybettim,
Ben farkındayım çoktan, çok değişmişim.
Sende kalan resmime, ben de yabancıyım
Şimdilerde...
Yıllardan sonra beni tanıyamazsın.
Endişedeyim, bir garip tesadüfle kader,
Kesiştirirse yolumuzu, korkulardayım...
Belki bir yabancı olacağım gözlerinde.
Çiğ düşmüş saçlarım, hüzünlü halim,
Sana yabancı gelecek, biliyorum doğrusu...
Ve zalim zamanın yüzümde çizdiği güz tablosu,
Duygularıma misal...
Bir baraj yıkılacak içinde, belki kahrolacaksın,
Belki de yolumuz kesişmeseydi diyebileceksin...
Sanırım, yine de bir aşina yanım olacak,
Değişmemiş bakışlarımdan tanıyıp, çıkaracaksın...
Tanınmamak endişelerini de aştım aslında,
Tanınmak neye yarar ki, oyun bitti güzelim,
Yazgımızdaki son sahne buymuş...
Baştan sona, bir dram tiyatro bu hayat...