masum bir bebeğin gözlerinden süzülen,
yaşın içindeki ciddiyet kadar onursal;
yalnızlığımın en derin köşesinde
saklambaç oynayan duygular,
şimdi çıkın ortaya
çıkın, sobe yapacak kişi kalmadı artık,
gün ışığını ilk ve son görüşünüz belki,
bakın etrafa gönlüm bomboş
hiç kimse kalmadı benden başka
bakın son kez ve gidin sonsuzluğa
anlatın derdinizi gördüğünüz her canlıya
belki biri sizi kabul eder başlarsınız
yeniden oynamaya…
14–08–2010
Yusuf BozkayaKayıt Tarihi : 14.12.2010 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)