Oyun Bitti Şiiri - Gökhan Keven

Kayboldum yalnızlıkta gece
Denizyıldızıyla, yakamozlar arasında
Saten bir gecelik gibiydi,
Tenindeki karanlık.
Kalbimi kaybettim bir oyunda,
Önüm, arkam, sobe...

Oyunlardaydı, çocuk gülüşüm
Denizin vardı ıssızda
Dev dalgalarında, körebenin.
Derinlerindeydi kalbimin,
Yalnızlık sarmışken hücrelerimi.
Ve yüzmedim yalnızlıkta.
Yüz sene geçmeden acılarla.

Oyunlardaydı, mızıkçılığım
Yağmurun vardı, dipsiz kuyuda
Üzerinde aşk yazılı olan
Tutamadığım her yağmur damlası
İstop dedi bana,
Ama ıslanmadım sırılsıklam aşkta.

Oyunlardaydı, yorgunluğum
Korkusuz rüzgârın vardı, teknemin yelkeninde
Hep esti görünmez bir fırtına
Sessiz ve sensiz…
Attı kalbimi bir yalnız bir kalpten
Birinin kalbine.
Yalnız bir kalbe...

Düşlerim ve acılarım
Çıktı, çıkmaz sokaklara
Döndüm bitmez yollara,
Eserken asi rüzgarlar
Bir gelecekte, aşk yağmurlarının
Bir geçmişte eski resimler zamanında
Bir ayrılıktayım
Bir sevda da.

Gölge oyunu bitecekti elbet
Ölümüyle, oynayan mazlumların
Mum yalancıyı aldattı doğrulukla
Sürç-i lisan ettiysek, kellem vurula
Bir seher vakti sarhoşluğumdan…
Yıktın kalpleri, eyledin hüznünle viran
Kaybettim oyunlarında aşkın
Varayım ağlayayım hemen...

Gökhan KEVEN/Ayancık-2009