Oyun Biter Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Mecnun gibi severiz birbirimizi, caniler gibi üzeriz.
Bir türlü değişmez bu kısır döngü.
Hayat dediğimiz, belki de böyle bir şey.
Mutlu olursun, önemsersin önemsenirsin,
Bir gün anlamını yitirir her şey.
Ne güzeli fark eder gözlerin,
Ne hasret ne ayrılıkla artar kederin.
Bacakların tutmaz eskisi gibi,
Kaşık sallarken ellerin titrer.
En uçuk tutkular durulur birden.
Tüm sevdalar birer hatıra olur.
Dualara bağlarsın umutlarını
Yaşama yön veren istek kaybolur.
Vaktiyle hiç doymayan bedenin
Serum bile kabul etmez sonunda.
Saat gibi çalışan organların ayarı şaşar.
Özgüvenin yerini endişe alır.
Sevip sevilip ayrılmak gibi
Sonunda hüzünlü bir mazi kalır.
İstemeden var olur bedenimiz,
Hiç istemeden de yok olur gideriz.
Ne şöhret ne servet bizimle gelir,
Kalmışsa bir eski post, kavga başlar peşimizde,
Oyun biter ve perde iner,
Yeni oyuncular ve tozlu bir sahne kalır gerimizde.