Sahnede bir çocuk var,
Tam ortada..
Bağdaş kurmuş oturuyor..
Gözleri faltaşı gibi açılmış
En arkadaki koltuğa bakıyor..
Ağlamıyor
Ama yanakları ıslak,
Üşümüyor
Ama dizleri titriyor..
Sen kalk o en arkadaki koltuktan,
Karanlığın içinde parla,
Yavaşça sahneye doğru yürü ve dur..
Tam sahnenin önünde dur..
Elini uzat ve çocuğu tutmaya çalış..
Onun örümcek ağı bağlamış ellerine,
Onun kırmızı yanaklarına,
Onun çatlamış dudaklarına dokun..
Sonra..
Sen de çık sahneye
Ve onu ayağa kaldır..
Çünkü ayakları üstünde duramaz sensiz..
Çabuk olun
Hadi selam verin
Perde az sonra kapanacak
Ve boş koltuklar sizi ayakta alkışlayacak..
16.12.98
Hakan LimanKayıt Tarihi : 10.8.2004 00:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!