Oyun Şiiri - Nahit Sadi Baysal

Sevmek
Avucuma konmasıydı bir kelebeğin
Ceset olarak duracağına yakamda
Rüzgâr
Dağılmalı saçları her dudağıma
Konuşacak bir şeylerin kalmasın daha
Sayı
Az bir saçımda klan beyazlar
Çok büyük düşlerimi saklar
Renk
Gece mi gündüz mü?
Ne fark eder
Yağmurun sesi hep sessizliği boyar
Oyun
Bomboş sayfa o kadar boş değildi
Satırları vardı
Boşluklar doluydu üzerlerinde
Bir de adın