Oyun Şiiri - Yusuf Işık 3

OYUN

sımsıkı kapalı
pencerelerin ardında
ne toz duman
ne bir ezan sesi
giremezken içeri
kulakları sağır eden
kocaman bir
sessizliğin içinde
dışarda
boynu bükük kalan
yaşamı düşünüyorum
aynı zamanda da
zamanı
hüzünlü mevsimlerin
gündönümlerine kuruyorum
öylesine ağırbaşlıyım ki
ve öylesine vakur
gören de
tevekkülün şuh deminde
hüküm beklediğimi sanır
o kadar şişmişim ki
koca dünyaya sığamadığımı
bir ben görememişim
oysa
düşlerim böyle değildi benim
heryer alabildiğine
gökkuşağıydı
demek ki
hiç girememişim içine
ama
o kadar iyi oynamışım ki
kendimden başkaca
kimseyi kandıramamışım
çekili perdelerin ardında
kapalı gişe sanısı uyanırken
aldığım her nefesi
yaşamın
gerçek oyunu sanmışım..12.4.2014