Oyun Şiiri - Şükran Atasay

çoğalır çocukluk hevesi
burnumda tüten bir koku ile her akşam
yaşlara akıyorum bak
her gerçeğin kıyısında kalmaktan

ve evet şehrin bile kıyısında...

sahi bu özlemek hiç bitmesin
lakin bu eksiklik batıyor canıma;
o bitsin.
şu koca güneş altında eriyip giden
bir yaz yaşıyoruz
doğru ya;
hiç olmazsa yaşıyoruz

bırakayım sessizlik dem vursun

böyle doldurup doldurup içsem kendimi diyorum burada
bir kadeh dolusu şarap olsam
kadeh bitse, acım geçse...
yalnız tadı kalsa sevinçlerin
olmaz mı?
olamaz ki...

ne içebiliyorum ne kusabiliyorum
bu hüzünle karışık halimi
hiç çırpamadığım kanatlarımla
çırpınabiliyorum ancak.
sen -şimdi- bir gel gör desem
gelemezsin ki...