Oyun Şiiri - Mehmet Çağdaş Küçükduman

Çocuktum ve kuş kovalardım tarlalarda
Boynu Allah'tan kınalı bir kuş
Sesi,bülbül sesine denk
Eti budu varla yok arası
Ötüşü,aklımı alan baş belası
Koşardım yağmuru içmiş tarlalarda
Bata çıka,topuğuma dek çamur...

O durup durup bana bakardı
Sanki bir oyundu aramızdaki
Ben hep kovalayan,o hep kaçan
İkimizin de adını bilmediği bir oyun
O bir uçurtma,ben bir ip
Sanırdım istesem düşecek avuçlarıma
Oysa tüm gökler onundu
Tüm ağaçlar onun
Benimse çamura gömülen lastik ayakkabılarım
Çamurun içinde aradığım minik ayaklarım
Suyu kudurmuş çaydan atlayışlarım...

Yıllar yılı sürüp gitti bu oyun
Ve kazanan hiç çıkmadı
Şimdi ikimiz de yorgun
Hayat oyunu peşimizi hiç bırakmadı.

30.01.2012 – Gazipaşa