Oyun Şiiri - Başar Cingöz

Kirlenmiş bir hayat…
İlkini nerde yaşadım bilmiyorum.
Daha güzeldi her şey.
Karanlığın semtinde yürürken aydınlığa
Sevdalar yaşanırdı… Yanı başımda.
Mavinin sarıyı teğet geçtiği yeşil bir iklimdi belki
İlkbahardı zaman…
Çekilmezdi perdeler, insan arasına.
Çocuktuk,
Oyunlarda öğrendik,
Kazanmanın yolunun kaybetmekten geçtiğini.
Paylaşmayı öğrendik kaybettikçe.
Paylaştıkça büyüdük…
Büyüdük…
Büyüdükçe karanlığa döndü gün
Mavi sarıyı bulamadı bir daha
Büyüdük…
Sınıf duvarlarında bırakarak mevsimleri.
Döndük sırtımızı birbirimize
Kirlenmiş bir dünyanın tek başına oynayan yalnız çocuklarıydık
Kapattık perdelerimizi sonuna kadar.
Kazanmak istedik tüm oyunları
Ve kazandıkça öğrendik,
Kazandıklarımızın aslında kaybettiklerimiz olduğunu…