Bir oyun gibi hayat
Hergün güneşle birlikte
Açıyor perdelerini güne
Ve ben ucuz bir figüran
Bu zengin sahnede
Rolümü oynuyorum...
Her gün aynı sahne
Hergün aynı rol
Ezbere biliyorum gerçekleri
Güneş batınca boşalıyor sahne
Seyirciler gidiyor
Tanrıyla ben kalıyoruz bu sahnede
Umutsuz uykusuz yalnız....
Kanım donuyor gecelerde
Sabah olmuyor
Uykular bitiyor gözlerde
Tanrılarda küsüyor
Ve ölüm denen tek gerçek
Alkışlıyor beni çıldırasıya...
26.11.2007
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta