Oyun Şiiri - Mesutcan Tilmen

Bir oyun gibi hayat Hergün güneşle birlikte Açıyor perdelerini güne Ve ben ucuz bir figüran Bu zengin sahnede Rolümü oynuyorum... Her gün aynı sahne Hergün aynı rol Ezbere biliyorum gerçekleri Güneş batınca boşalıyor sahne Seyirciler gidiyor Tanrıyla ben kalıyoruz bu sahnede Umutsuz uykusuz yalnız.... Kanım donuyor gecelerde Sabah olmuyor Uykular bitiyor gözlerde Tanrılarda küsüyor Ve ölüm denen tek gerçek Alkışlıyor beni çıldırasıya... 26.11.2007