Oyun Şiiri - Ali Emrah Şahin

Romantik duygulara kapılmadan oynadım oyunumu,
zarlar hep elimdeydi ne zaman atsam düşeş gelirdi...
İtiraz etsende hile yapmadım küçük kız,
mahmur gözlerle mücadele ediyorsun en kayıtsız zamanlarda,
defterler yetmiyor mısralarına,
çok uzun cümlelelerde kurmuyorsun ama,
özün bir kayık misali dalgalanır durur en engin denizde.

Gözler görmez oldu ağaçlar altındaki satranç tahtasını,
sen vezir olsan ben ise şah,
emir versem yerine getirmeyince yıkarım o güçlü kalelerini,
sebat ederim ay ışığında bekleyen tarla faresiyle,
yuva yaparım en gizli en kuytu köşelere...

Romantik duygular demiştim cümlem yarım kaldı,
ve bir de çeyrek lodoslar eser akşam 5 çayında,
batırır dururum elimdeki krakerleri,
yumuşadıkça daha da anlayışlı olur ruhu.

Gök delinmiş gibi yağmur yağsa ne farkeder,
sen benim parmaklarımı deldikten sonra.

Yazamam iki satır yazını,
Emrah düzen eder sazını,
ayar et sevgini dozunu,
gün batmadan kurtlar ulumaz kör kuyularda...