Oyun Şiiri - Yılmaz Tosun

OYUN

İstemedim ben böyle olmasını istemedimki ondan ayrı ölmeyi.zaten o gidince ben ölmüştüm,
zaten ben o olmadığında bitmiştim sadece bu oyunu kuralıyla oynamak istiyordum.
herseferinde kaybeden ben olmaktan bıkmıştım bu sefer ben kazanacağım diyordum oyunu.
kazanmasına kazanacağımda kuralları ağırdı bu oyunun.kuralıyla oynadığım her oyunuda kaybeden hep ben oluyordum.
onlar gibi beceremiyordum kural dışı olmayı.
ama dedimya bu sefer ben kazanacağım bu oyunu bu sefer bende kurallara uymayacağım,
yasak olan ne varsa yaptık ikimizde,birimiz olmadan öbürümüz beceremiyorduk ki sevmesini,
taparcasına,deli divane olmasını.
öyle ağırdıki bu oyunun kuralı tutmayacakmışım ellerini,dokunmayacakmışım sevdama,öpmeyecek,koklamayacakmışım.
kolaymı haa kolaymı yanı başında iken dokunmamak,kolaymı arkadaşım kolaymı sanıyorsun,gözlerinden dökerken,
aşkının göz yaşlarını o göz yaşlarını ellerinle silmemek,dudaklarına unutulmaz bir buse kondurmamak kolay mı,
kolaymı göz göze geldiğimizde gözlerine bakmamak kolay mı.
hep kaybeden biz olduk ama bu sefer bu oyunu biz kazanacağız.
tüm kuralları alt üst edipte el ele ayrılacağız bu oyundan.
ne kıyabilirim onun üzülmesine nede dayana bilirim onun yanında iken uzaksı yaşamaya.
şimdi yine mi kaybediyorum bu oyunu derken saçlarını farkediyorum ellerimde şampuanının kokusu hala üzerinde,
saçlarının.şimdi bu oyunu kaybeden ben asla olmayacağım biz asla olmayacağız.
ne kadar uzak tutmaya çalışırsanızda çalışın bu sefer biz kazanacağız hemde birbirimizi bir bedende hissederek.
bu oyunu biz kazanacağız sevdamla hemde hergünün 24 saatinde birbirimizi yaşayarak
ama kural tanımadanda bitireceğiz bu oyunu ben ve sevdam kazanacağız işte bu ölüm oyununu...

YILMAZ TOSUN