Oyun Şiiri - Gökhan Keven

Yasaklanmış, ölü topraklarda bir fırtına
Kalplerle oynanan oyunlar
Ve oynayanlar…
Camdan ve kırılgan düşen her gözyaşı,
Damlalar birikiyor, torbasında bir dervişin
Arayışlarında ise ruhunun ilk dizesi
Oyundan sonra misketler toparlanıyor
Yalın ayak bir çocuğum, gülüşümde saklı
Ve oyundaki ilk günah Adem ile Havva’dan
Yasak meyve, altın tepside ikramla
Yasak düşler, uykusuz bir gecede rüyamda
Yasak oyun, ölümü kandıran aşkla.

Yanlış kalp,çalındı bir hızsızın gözlerinde
Yanlış insan,bir iskelenin en karanlık yerinde
Ve yanlıştı oynananlar, ıssız bir kuş yuvasında
Bir kuşun ağlama sesinde…

Tertemizken bir annenin koynunda,
Kirlenmek güzeldir yarin gül dudağında
Ama çamurda oynanan bir oyunla
Masum olduğu kadar eğlenceli
Eğlenceli olduğu kadar yasak
Yasak olduğu kadar yalnız
Yalnız olduğu kadar da kırılgan bir hayat

Ey en sonunda misketleri bitince
Gözyaşı damlalarıyla oyunlar oynayanlar
Misketlerin camdan yapıldığını
Ama gözyaşı damlalarının, camdan kırılgan
Ve camdan berrak olduğunu bilin.
Zaman haksız çıkarsa bile oyunlarında beni
Oyunun sonunda her misket tanesi gibi
Bende alacağım tabuttaki yeri...