Nasıl da aşıverirdik çocukluğumuzda duvarları.
Bir yıldız kaysa gökyüzünden,
uzanırdık,
sanki tutuverecekmişiz gibi ellerimizle.
Zaman zaman,
gözlerimizi sımsıkı yumar,
öldüğümüzü düşünürdük.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bilemezdik;
Duvarların böyle yüksek,
Yıldızların umutlar kadar uzak,
Yaşamın acımasız,
Ölümün böylesine zor olduğunu...
.............
Keşke hiç bilemeseydik...Keşke o yıldızları hep tutabileceğimizi bilecek umutları besleyebilseydik yüreğimizde...İçimizdeki çocuğu hemen büyütmeseydik....Ama keşkeler zamanın düşmanıdır ve dostu yoktur.....O yüzdendir ki gerçeklerle umutları ve geçmişi hep dost kılmaya çalışmalıyız...Anlamların derinliğinde kaybolmamak için....Kutlarım ...Saygılar....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta