Nasıl da aşıverirdik çocukluğumuzda duvarları.
Bir yıldız kaysa gökyüzünden,
uzanırdık,
sanki tutuverecekmişiz gibi ellerimizle.
Zaman zaman,
gözlerimizi sımsıkı yumar,
öldüğümüzü düşünürdük.
Her şey bir oyundu o zamanlar.
Bilemezdik;
Duvarların böyle yüksek,
yıldızların umutlar kadar uzak,
yaşamın acımasız,
ölümün böylesine zor olduğunu...
Kayıt Tarihi : 29.6.2006 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duvarların böyle yüksek,
Yıldızların umutlar kadar uzak,
Yaşamın acımasız,
Ölümün böylesine zor olduğunu...
.............
Keşke hiç bilemeseydik...Keşke o yıldızları hep tutabileceğimizi bilecek umutları besleyebilseydik yüreğimizde...İçimizdeki çocuğu hemen büyütmeseydik....Ama keşkeler zamanın düşmanıdır ve dostu yoktur.....O yüzdendir ki gerçeklerle umutları ve geçmişi hep dost kılmaya çalışmalıyız...Anlamların derinliğinde kaybolmamak için....Kutlarım ...Saygılar....
TÜM YORUMLAR (1)